Στις εγκαταστάσεις του Παραθεριστικού Κέντρου του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου Σάββατο 17 & Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2022

Είναι πολλά πέντε χρόνια από την προηγούμενη, την 7η Πανελλήνια Συνάντηση των
Αποφοίτων Παιδοπόλεων, τον Ιούλιο του 2017 στον Βόλο!!! Φυσικά όχι αναιτιολόγητα. Πρώτα η ματαίωση της Συνάντησης του 2019, στο Ιωσηφώγλειο της Αθήνας, λόγω των Βουλευτικών Εκλογών που ενέκυψαν εκείνο τον μήνα. Κατόπιν ήλθε η πανδημία, που μας κράτησε μακριά για διάστημα πάνω από δύο χρόνια. Ικανοποιητική δικαιολογία μπορεί να αποτελέσει ακόμη η παρατεταμένη
οικονομική κρίση της χώρας μας. Τώρα πλέον, που βλέπουμε ότι οι συνθήκες βελτιώθηκαν, ήλθε η πρωτοβουλία και πρόταση των Αποφοίτων από την Αθήνας, να ξανανταμώσουμε. Η πρόταση, πολύ δελεαστική, για τούτο τολμούμε την 8η Πανελλήνια Συνάντηση αποφοίτων Παιδοπόλεων, εκτός Βόλου αυτή τη φορά. Η συνάντηση θα γίνει στο Παραθεριστικό Κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου, το Σάββατο 17 & την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2022. Εκεί είναι που θα ξαναρχίζουν να αναδύονται αναμνήσεις, εικόνες, συναισθήματα που δεν υποψιαζόμαστε καν ότι μπορεί να υπάρχουν ακόμα μέσα μας. Για κάποιους η συγκίνηση είναι μεγάλη και η επιθυμία της επανασύνδεσης ξεκάθαρη. Άλλοι δεν ξέρουν καν αν θέλουν ή όχι να ξαναζωντανέψουν, μετά από όλα αυτά τα χρόνια που έχουν περάσει, την επαφή τους με τους ανθρώπους αυτούς και με το κομμάτι της ζωής τους που ίσως αυτοί αντιπροσωπεύουν. Όλοι νιώθουμε ότι τα χρόνια που πέρασαν από την τελευταία φορά που ήμασταν μαζί έχουν αλλάξει, ότι ο καθένας έχει πάρει πια το δικό του δρόμο που τον οδήγησε μακριά από τους άλλους, ότι σχέσεις που ήταν πραγματικά σημαντικές για μας διατηρήθηκαν και αν κάποιες δεν τις διατηρήσαμε, αυτό σημαίνει ότι δεν είχαμε λόγο να το κάνουμε. Επομένως, ας ξαναπροσπαθήσουμε για να δούμε ανθρώπους που σημαίνουν πολλά για μας. Αύτη είναι η πιο απλή εκδοχή του πράγματος, στην οποία η απόφαση είναι σαφής.
Συμμετέχουμε!
Τα μέλη του Δ.Σ. είναι πρόθυμα να ενημερώσουν όσους από τους πολλούς Αποφοίτους παρέμειναν στον Βόλο. Tα πράγματα, όμως, δεν είναι πάντα τόσο απλά και ξεκάθαρα για μας, για να είμαστε ρεαλιστές. Οι επικρατούσες συνθήκες, συνεχίζουν να είναι αρνητικές. Τόσο στον τομέα της Υγείας, όσο και στα ατομικά μας οικονομικά. Η αναμενόμενη όμως συνάντηση με ανθρώπους από το παρελθόν, είναι κάτι για το οποίο έχουμε τόσο σαφή και αδιαμφισβήτητα συναισθήματα. Τελικά η επανασύνδεση με κάποιους από τους ανθρώπους αυτούς μάς είναι ευχάριστη κι επιθυμητή. Μπορεί, λοιπόν, μερικές παλιές φωτογραφίες που είχαμε χρόνια να κοιτάξουμε να ξυπνήσουν μέσα μας τη νοσταλγία για μια εποχή που φαίνεται να έχει περάσει, χωρίς τίποτα στην τωρινή ζωή μας να μας συνδέει με αυτήν.
Ταυτόχρονα, όμως, η εποχή αυτή, που έχει γίνει τόσο μακρινή, μπορεί να ξυπνάει μέσα μας ευχάριστα συναισθήματα, αλλά και λύπη που τελείωσε, πικρία και απορία για το πώς τελείωσε ή απλώς περιέργεια για το πού βρίσκονται και πώς είναι τώρα οι άνθρωποι αυτοί που κάποτε τους αισθανθήκαμε τόσο κοντινούς.
Τι μας συνδέει
Όταν έχεις μοιραστεί με κάποιους την εφηβική σου «τσαντίλα» για όλους και για όλα, το βάρος και το άγχος του διαβάσματος για τις εξετάσεις, όταν έχεις ξανά και ξανά κοιμηθεί στο ίδιο δωμάτιο μετά από φλυαρία στο σκοτάδι μέχρι τα χαράματα ή έχεις ζήσει κοντά τους απλά και μόνο μία περίοδο της ζωής σου σημαντική ή μη, αλλά πάντως οριστικά τελειωμένη, τότε οι σχέσεις αυτές είναι αρκετά ιδιαίτερες, που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να μας είναι εντελώς αδιάφορες. Έπειτα υπάρχει κάτι ακόμη, καθόλου ευκαταφρόνητο, που χωρίς καλά-καλά να καταλαβαίνουμε το πώς και το γιατί, μας σπρώχνει στο να αναζητήσουμε, άλλοτε συνειδητά κι άλλοτε όχι, την επαφή με σχέσεις και καταστάσεις από το παρελθόν, κι αυτό είναι μια ανθρώπινη ανάγκη. Όπως μεγαλώνοντας είχαμε έντονη την ανάγκη να κόψουμε τις γέφυρες με όσα νιώθαμε να μας καθηλώνουν στην παιδική ηλικία,
να αποκτήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερη αυτονομία και ανεξαρτησία και να σταθούμε ως ενήλικοι στα πόδια μας, έτσι κάποια στιγμή η τάση αυτή αρχίζει να αντιστρέφεται. Τότε αρχίζουμε να ψάχνουμε τρόπους για να ξαναβρούμε το κομμένο νήμα, να ξαναφτιάξουμε γέφυρες και να επανασυνδεθούμε τελικά εμείς με αυτό που ήμαστε κάποτε. H πιο γερή «γέφυρα» που οδηγεί σε αυτό είναι οι άνθρωποι που βρέθηκαν κοντά μας, συμμαθητές και προσωπικό, κάπου ανάμεσα στην πρώτη και την δεύτερη δεκαετία της ζωής μας, λίγο πριν ή λίγο μετά, και η ανάγκη αυτή αρχίζει να γίνεται
αισθητή, ακόμα κι επιτακτική. Την εποχή που ήμασταν στην Παιδόπολη, γινόμασταν μια πολύ καλή παρέα, μία “κολλητή” με μερικούς ακόμη συμμαθητές με τους οποίους κάναμε πολλά πράγματα μαζί, βγαίναμε, διαβάζαμε, παίζαμε μπάλα, αλλά είχαμε συμμετάσχει και σ΄ ένα Χριστουγεννιάτικο σκετς. Πόσο διαφορετικές ήταν οι συνθήκες όταν συμμετείχαμε σε κάποιες άλλες ομαδικές δραστηριότητες, αφού φύγαμε από την Παιδόπολη!

Ας θυμηθούμε λοιπόν:
Τα πρωινά ξυπνήματα και τη γυμναστική στο κρύο, την καθημερινή συγκέντρωση γύρο από τον ιστό της σημαίας, τη μυρωδιά του βρεγμένου κάρβουνου και τις ατελείωτες ποδοσφαιρικές μάχες, τη μεταφορά των βιβλίων αρχές Σεπτέμβρη, την αίθουσα Ψυχαγωγίας γεμάτη καρέκλες και παιδιά, και όλον τον περιβάλλοντα χώρο, μελίσσι ζωντανό. Εκδηλώσεις και άλλες θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες και Γυμναστικές επιδείξεις στις «κερκίδες». Τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα όταν
ερχόταν τα κορίτσια της Λάρισας, κοπάνες στ΄ Αστέρια! Πολλά χρόνια από την αποφοίτησή μας, μα είναι σαν χτες τα πάντα. Μόνο που για να θυμηθούμε ακόμα πιο πολλά πρέπει να μοιραστούμε. Για να μοιραστούμε καλό να μοιραστούμε από κοντά, έτσι ακριβώς όπως μάθαμε στα χρόνια της εφηβείας μας. Να δούμε τον άλλο στα μάτια και να πειστούμε πως τελικά «χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια, μόνο τρόπο να κοιτάζουν».

Ας συναντηθούμε, λοιπόν, όλοι οι απόφοιτοι των Παιδοπόλεων, το Σαββατοκύριακο
17 και 18 Σεπτεμβρίου 2022, στον υπέροχο χώρο του Παραθεριστικού Κέντρου του
ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Φέρνουμε μαζί μας μπόλικη νοσταλγία, παιδική ματιά, όνειρα μπόλικα, και φυσικά, οι πιο τολμηροί, τη διάθεση για μοίρασμα πολλών χρόνων ζωής.