ΔΕΛΤΙΟ  ΤΥΠΟΥ

 

Προβολή της πολυβραβευμένης κινηματογραφικής ταινίας

 

«DANIEL ‘16»

του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου

 

Κυριακή 15 Μαΐου 2022, ώρα 20.00

στο Δημοτικό Κινηματοθέατρο «ΑΧΙΛΛΕΙΟΝ»

 

 

 

΄΄ Όταν συμπεριφερόμαστε στους ανθρώπους όπως αυτοί είναι, τους κάνουμε χειρότερους. Όταν τους συμπεριφερόμαστε όπως θα μπορούσαν να είναι, τους βοηθούμε  να γίνουν αυτό που είναι ικανοί να γίνουν ΄΄  Βόλφγκανγκ Γκαίτε

 

 

Το Ειδικό Αγροτικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Κασσαβέτειας και ο Σύλλογος Αποφοίτων Παιδοπόλεων πλαισιώνονται από ανθρώπους με όρεξη για βοήθεια προς τα παιδιά. Ο Σύλλογος βασισμένος κυρίως στη δύναμη των μελών του και στη συμπαράσταση των πολιτών του Βόλου, και το ΕΑΚΚΝ Κασσαβέτειας να καλύπτει βασικές και συνεχιζόμενες ανάγκες των παιδιών. Η σύμπραξη αυτή ορίζει την επίπονη μάχη, τον αγώνα και την επίτευξη ενός σκοπού  την σωτηρία του παιδιού.

Κανένας φορέας από τους παραπάνω δεν έκλεισε τα μάτια στα παιδιά και δεν έμεινε απαθείς στα προβλήματα τους. Οι Απόφοιτοι γνωρίζουν από προσωπικά βιώματα τον αγώνα του προσωπικού των Παιδοπόλεων που έζησαν, από όποια θέση και αν βρισκόταν για την εκπαίδευση, την παιδεία, αλλά και την καλυτέρευση των συνθηκών της ζωής τους τα χρόνια εκείνα, και την ίδια στάση εντοπίζουν και σήμερα στο προσωπικό του ΕΑΚΚΝ Κασσαβέτειας.

Για τους παραπάνω λόγους, οι συνεργαζόμενοι, αναλογίζονται πόσο επώδυνη είναι η κατάσταση για τα παιδιά αυτά και αναλαμβάνουν να τα βοηθήσουν και να τα υπερασπιστούν, για τούτο και απευθύνουν κοινή έκκληση:

«Ελάτε να ενωθούμε όλοι μαζί σε αυτόν τον αγώνα και να στηρίξουμε τον πλησίον μας ως εαυτό δίνοντας χαρά, δύναμη και ελπίδα σε αυτά τα παιδιά που μας έχουν ανάγκη».

Στο Ειδικό Αγροτικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Κασσαβέτειας (ΕΑΚΚΝ) φιλοξενούνται νεαροί από 18 έως 21 ετών. Εντός του καταστήματος λειτουργεί Δημοτικό σχολείο και Γυμνάσιο. Στόχος των σχολείων και των εκπαιδευτικών δράσεων που λαμβάνουν χώρα σε αυτά είναι η ανάπτυξη κοινωνικών και βασικών δεξιοτήτων των νεαρών μαθητών, και η προετοιμασία τους για τη ζωή τους στην κοινωνία, διοργανώνοντας  συνέργειες με φορείς της περιοχής, με στόχο την ευαισθητοποίηση  της τοπικής κοινωνίας σε ότι αφορά την ανάγκη των νεαρών μαθητών για μια δεύτερη ευκαιρία.

Ο Σύλλογος Αποφοίτων Παιδοπόλεων τα χρόνια που λειτουργεί, γέμισε με εικόνες και αναμνήσεις από το παρελθόν, δράσεις και ανάσες ανθρώπων που θέλησαν να συνυπάρξουν με τη σκέψη στο όμορφο παρελθόν, την αξιοποίηση και βελτίωση του παρόντος αλλά με τη ματιά στραμμένη στο μέλλον. Οι Αποφοίτους Παιδοπόλεων, που τόσα έχουν ζήσει, για τόσα χρόνια στη νιότη τους, συμμετέχουν σε δράσεις και ενέργειες, ώστε τα σημερινά παιδιά να βιώνουν καλύτερες συνθήκες και να εισπράττουν ευγενέστερες συμπεριφορές.

Πάντοτε όμως προσπαθεί να αναδείξει πλευρές της πνευματικής και καλλιτεχνικής δραστηριότητας, στις οποίες συμμετέχουν Απόφοιτοι.   

Συνεχίζοντας την πλούσια πολιτιστική του δραστηριότητα, ο Σύλλογος Αποφοίτων Παιδοπόλεων και με αξιοσημείωτη παρέμβαση στα δρώμενα της Μαγνησίας, συνεργάζεται στην αυτή εκδήλωση με το Ειδικό Αγροτικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Κασσαβέτειας (ΕΑΚΚΝ), έχοντας την υποστήριξη του CineDoc Βόλου και την συμπαράσταση της Διεύθυνσης Πολιτισμού του Δ.Ο.Ε.Π.Α.Π. –ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. του Δήμου Βόλου, οργανώνει την προβολή της δεύτερης ταινίας μεγάλου μήκους του Παιδοπολίτη σκηνοθέτη Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου με τίτλο: «Daniel '16» «Ντάνιελ ‘16», που προβλήθηκε για πρώτη φορά πέρυσι στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία και πολλά θετικά σχόλια από τους θεατές. Πρόκειται για την καταγραφή ενός διαφορετικού κόσμου μέσω μίας ενηλικίωσης που κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως μπορεί να συμβεί τόσο κοντά μας τονίζοντας θέματα σωφρονισμού και ανοχής μας απέναντι σε ξένους ανθρώπους.

Η προβολή, διάρκειας 101 λεπτών, θα πραγματοποιηθεί στο Δημοτικό κινηματοθέατρο «ΑΧΙΛΛΕΙΟΝ», την Κυριακή 15 Μαΐου 2022, ώρα 20.00.

Παράκληση – προτροπή των οργανωτών, αντί εισιτηρίου,  να ενισχύσουμε με τη δράση αυτή τις ανάγκες των παιδιών, προσφέροντας τη μεγαλύτερη δυνατή βοήθεια και υποστήριξη για την βελτίωση τους στα σχολικά μαθήματα και στη δημιουργική απασχόληση. Να συγκεντρώσουμε σχολικά και αθλητικά είδη.

Συγκεκριμένα: γραφική ύλη (στυλό, μολύβια, μαρκαδόρους κλπ.), τετράδια και μπλοκ ζωγραφικής. Αθλητικά ρούχα, παπούτσια και μπάλες (ποδοσφαίρου, μπάσκετ, βόλεϊ, πινκ-πονκ)

Το «Ντάνιελ ‘16» θα παρουσιάσουν και θα συνομιλήσουν με το κοινό ο Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος – Σκηνοθέτης, που θα παρευρεθεί και η Ελένη Χρυσοπούλου, Αρχαιολόγος και Θεωρητικός Κινηματογράφου, υπεύθυνη διοργάνωσης CineDoc Βόλου.

 

Το «Daniel '16» είναι η δεύτερη ταινία μεγάλου μήκους του σκηνοθέτη Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου. Προβλήθηκε για πρώτη φορά πέρυσι στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία και πολλά θετικά σχόλια από τους θεατές. Πρόκειται για την καταγραφή ενός διαφορετικού κόσμου μέσω μίας ενηλικίωσης που κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως μπορεί να συμβεί τόσο κοντά μας τονίζοντας θέματα σωφρονισμού και ανοχής μας απέναντι σε ξένους ανθρώπους.

 

Η ταινία ήδη έλαβε τα παρακάτω βραβεία:

 

• AUDIENCE AWARD for a film in the Meet the Neighbors Competition / Balkan Survey section at 61st Thessaloniki International Film Festival

• 2nd best Greek Feature Film for 2020 by Pan-Hellenic Film Critics Association (PEKK)

• “BEST YOUNG ACTOR” 23d Olympia International Film Festival

• “EUROPEAN VALUES” AWARD by the European Commission’s Representation in Greece - 23d Olympia International Film Festival

• “SPECIAL MENTION” Panorama of European Cinema 2021

• “BEST PERFORMANCE” – Los Angeles Greek Film Festival

• 1st PRIZE OF EUROPEAN FEATURE FILM - 2nd International Film Festival of Crete & Awards

• BEST DIRECTOR - 2nd International Film Festival of Crete & Awards

• ORIGINAL MUSIC COMPOSITION - 2nd International Film Festival of Crete & Awards

• BEST SUPPORTING MALE ACTOR AWARD - 2nd International Film Festival of Crete & Awards   

• BEST SUPPORTING FEMALE ACTOR AWARD - 2nd International Film Festival of Crete & Awards

• SPECIAL JURY AWARD FOR BEST SUPPORTING MALE AWARD - 2nd International Film Festival of Crete & Awards

 

Ενώ πλήθος επαινετικών σχολίων έχουν καταχωρηθεί στον Ελληνικό και στον Ξένο τύπο.

VARIETY

“A German-speaking juvenile offender community in northern Greece is the unlikely setting of “Daniel ‘16…” Christopher Vourlias

CINEUROPA

“…But what Dimitris Koutsiabasakos does best is conveying the sense of solitude…” Marta Bałaga

SCREENDAILY

«A solid festival title which should prove a particularly good fit for youth strands at further festivals…»

FLIX

 «Ο δημιουργός κοιτά το θέμα του με μια μέθεξη που σε ταρακουνά, με μια ειλικρίνεια που σε αφοπλίζει, με κατανόηση και τρυφερότητα που σε σκλαβώνουν». Ρόμπυ Εκσιέλ

 

ENETPRESS

«Ο Κουτσιαμπασάκος, με μια κάμερα σε συνεχή σχεδόν κίνηση, με επιμονή στη λεπτομερή καταγραφή…με σκηνές δοσμένες με λιτότητα, που δεν αρνούνται το χιούμορ ή τη συγκίνηση… παρακολουθεί τον Ντάνιελ στην πορεία του…για να οδηγηθεί στην τελική αντίδραση αλλά και την αυτογνωσία, μέσα από ένα ωραίο, αναπάντεχο, φινάλε.» Νίνος Μικελίδης

CINEDOGS

«Το Daniel ’16 αποφεύγει κάθε περιττή συναισθηματική έκρηξη, χτίζοντας τις κορυφώσεις του μέσα από μελετημένες νύξεις, υπόνοιες και (κινηματογραφικά) βλέμματα. Και βρίσκει τον τρόπο να στοχεύσει στο ψαχνό, πυροδοτώντας μια ανόθευτη –και εντέλει τόσο πολύτιμη– ενσυναίσθηση.» Γιώργος Παπαδημητρίου

POPAGANDA

«Ο συγκινητικός «Daniel ‘16», κοινωνικό δράμα -κι επιτέλους μια ελληνική ταινία για μεγάλα παιδιά και εφήβους πέρα από το ενήλικο κοινό της-, σε παίρνει μαζί της με το ρεαλισμό, την καλυμμένη τρυφερότητα και τη βαθιά βουτιά στον εκρηκτικό χαρακτήρα του έφηβου Γερμανού ήρωα…” Έφη Παπαζαχαρίου

PARALLAXI

“Με απόλυτη ειλικρίνεια και τρυφερότητα η ματιά του Κουτσιαμπασάκου δεν μπορεί παρά να σου προκαλέσει συγκίνηση. Μια ταινία που σου ζεσταίνει την καρδιά. Γιάννης Γκροσδάνης

CINEΜΑΝΙΑΞ

«Στις λεπτές αποχρώσεις του εξαιρετικά καλοδουλεμένου σεναρίου βλέπουμε να “χτίζεται” ο χαρακτήρας και ο ψυχισμός των ηρώων, ενώ έχουν δουλευτεί με λεπτομέρεια όλοι οι ρόλοι, ακόμα και οι πιο μικροί.»

MOVE IT

«Καταφέρνει ο δημιουργός της να προσεγγίσει με τρόπο απλό, αλλά ουσιώδη, τα θέματα της, χωρίς ποτέ να βροντοφωνάζει ή να παρασύρεται από το δράμα της.»

Ο Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος γεννήθηκε το 1967 στο Αρματολικό Τρικάλων. Σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου και τηλεόρασης στο Πανρωσικό Κρατικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου της Μόσχας (V.G.I.K). Έχει σκηνοθετήσει για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο ντοκιμαντέρ, σειρές, μικρού και μεγάλου μήκους ταινίες, ενώ δουλειές του έχουν βραβευτεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό.              Από το 2000 διδάσκει το μάθημα της Υποκριτικής στον Κινηματογράφο σε Δραματικές Σχολές μεταξύ των οποίων και η Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης του Κ.Θ.Β.Ε.                                                                                                                                              Από το 2004 μέχρι το 2007 διετέλεσε διδάσκων καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, στο Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας ενώ από το 2009 έως το 2015, στη Σχολή Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ, στο Τμήμα Κινηματογράφου.     Από το 2016 έως το 2018 εργάστηκε ως σκηνοθέτης στην Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση. Το 2018 εκλέχτηκε αναπληρωτής καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών, στο Τμήμα Κινηματογράφου του Α.Π.Θ με γνωστικό αντικείμενο “Σκηνοθεσία”.

Τα Χριστούγεννα

 

στην Παιδόπολη «Αγία Σοφία» της Αγριάς

 

Θα προσπαθήσουμε να καταγράψουμε ορισμένα γεγονότα, προκειμένου να

προσεγγίσουμε το κλίμα των γιορταστικών ημερών των Χριστουγέννων στην

Παιδόπολη «Αγία Σοφία», στα χρόνια που είμασταν φιλοξενούμενοί της. Βέβαια,

ούτε περιγραφές, ούτε έγγραφα ούτε όμως και η αλληλογραφία παιδιών, που είναι

στα χέρια μας, μπορεί να μας δώσει με ακρίβεια τον τρόπο που εμείς τα «παιδιά»

της δεκαετίας του ‘60 βιώναμε τις γιορτές μακριά από τις οικογένειές μας. Παρόλα

αυτά, θα το επιχειρήσουμε, με την ελπίδα ότι σε πολλούς από εμάς θα επανέλθει

νοερά το κλίμα εκείνων των αγνών γιορτών, αλλά και σε πολλούς Βολιώτες που μας

επισκέπτονταν.

Θυμάμαι, και θα το θυμούνται και ο Ζήσης, κι ο Μανώλης με τον Θωμά και τον

Βαγγέλη και τον άλλο Νίκο, με τον Χρήστο και το Θανάση αλλά και η κυρία Πάτρα,

που μας οργάνωνε το θεατρικό, πως στην Παιδόπολη «Αγία Σοφία» περιμέναμε

πως και πως τις χριστουγεννιάτικες διακοπές για να ξεκουραστούμε ή να κάνουμε

τις εργασίες που μας έβαζαν από το Σχολείο. Ακόμη και μερικοί να γράψουν

ποιήματα, άλλοι διηγήματα, άλλοι εργασίες με θέμα τα Χριστούγεννα, την

Πρωτοχρονιά ή τα Φώτα. Εργασίες που τις γράφανε με πολύ αγάπη, φαντασία και

τις ζωγραφίζανε με ιδιαίτερη επιμέλεια, αφού περίμεναν να γευτούν την απέραντη

ικανοποίηση, όταν τις διαβάζαμε στην Αίθουσα Ψυχαγωγίας, μπροστά στα άλλα

παιδιά, ή όταν θα δημοσιεύονταν αργότερα στο περιοδικό μας «Το χαρούμενο

Χωριό».

Ακόμη θυμάμαι το υπέροχο εικαστικό έργο, «Το βοσκόπουλο», που κοσμούσε τον

κεντρικό τοίχο της τραπεζαρίας μας, από τον Γιώργο και την περισπούδαστη

εργασία του Σταύρου, «Χριστός Γεννάται σ΄ Αγνές Καρδιές» που ήταν και

υπεύθυνος για το περιοδικό. Την εργασία του θα την ζήλευε κάθε φοιτητής της

Φιλοσοφικής! Στη συνέχεια σ΄ αυτή τη σχολή σπούδασε και διακόνισσε πάνω από

τριάντα χρόνια στην Εκπαίδευση.

Από την έναρξη του νέου Σχολικού Έτους, ετοιμάζαμε τη μεγάλη γιορτή της

παραμονής. Χορωδία με τον Λαμπαδάριο του Αγίου Νικολάου, αείμνηστο Κυριάκο

Αργυρόπουλο, Χριστουγεννιάτικο θεατρικό με επιλογή κειμένου, σκηνικά,

κοστούμια και διδασκαλία της κυρίας Πάτρας. Βοσκοί, Μάγοι, Αγγελουδάκια, και το

Ιωσήφ. Μεγάλοι ρόλοι, προετοιμασία, μηνών!

Πριν τα Χριστούγεννα, λοιπόν, στολίζαμε, με τις ομαδάρχισσές μας, στην Αίθουσα

Ψυχαγωγίας το μεγάλο δέντρο-έτσι φάνταζε στα μάτια μας: βαμβάκια,

καμπανούλες, χρυσές κλωστές, κουκουνάρια μέσα σε πράσινο, κίτρινο ή πορτοκαλί

ζελατινόχαρτο, Αγιοβασίληδες ζωγραφιστοί, αγγελάκια κ.λπ. Πρωτοστατούσε σε

κάθε δραστηριότητα η αξέχαστη Αρχηγός μας, η Μάγδα Τσαβίδου.

 

Με τον Χριστουγεννιάτικο στολισμό της Αίθουσας Ψυχαγωγίας, της Τραπεζαρίας,

των Κτιρίων γενικά της Παιδόπολης και τις χαρούμενες εκδηλώσεις των παιδιών, η

Παιδόπολη παρουσίαζε εορταστική και χαρούμενη όψη. Τα παιδιά των μικρών

Κτιρίων έψαλλαν τα κάλαντα την παραμονήν ενωρίς στη συνοικία «Αστέρια», ενώ

κάποιοι τολμηροί έφταναν ως την Αγριά, και τα παιδιά των 2 μεγαλυτέρων ομάδων,

αφού έκαναν συστηματική προετοιμασία, έψαλαν τα κάλαντα οργανωμένα στις

αρχές του Βόλου και σε όλες τις εταιρείες που μας προμήθευαν προϊόντα.

Την παραμονή των Χριστουγέννων, το βράδυ, πραγματοποιούνταν η πολύ όμορφη

Χριστουγεννιάτικη εορτή στην Αίθουσαν Ψυχαγωγίας. Τη γιορτή τιμούσαν ο

Μητροπολίτης Δημητριάδος, ο στρατιωτικός Διοικητής, ο Νομάρχης Μαγνησίας οι

αρχές της Μαγνησίας, πολλοί καθηγητές και συμμαθητές των παιδιών.

Το πρόγραμμα από τον πολύγραφο της χριστουγεννιάτικης γιορτής, με

καλλιγραφικά γράμματα και εορταστική διακόσμηση, μας πληροφορούσε για τα

ποιήματα, τα τραγούδια και κυρίως το θεατρικό έργο, το οποίο χαρακτηρίζεται ως

μονόπρακτο λειτουργικό δράμα και τιτλοφορείται Η νύκτα της Βηθλεέμ. Σε όλες τις

γιορτές υπήρχε κάποιο θεατρικό έργο, το οποίο βέβαια δεν ήταν πάντα το ίδιο, και

ότι το προσωπικό που αναλάμβανε τη δημιουργία των προσκλήσεων και των

προγραμμάτων αφιέρωναν χρόνο, μεράκι και καλλιτεχνική φροντίδα για να τα

διακοσμήσουν με ζωγραφιές.

Άλλα παιδιά βέβαια, μετά τη γιορτή, πήγαιναν λίγες μέρες στα χωριά τους, στα

σπίτια τους. Μα όσο και θετικές να είναι οι περιγραφές, πιστεύουμε ότι οι τρόφιμοι

της Παιδόπολης δεν ξεχνούσαν την ιδιαίτερη πατρίδα τους και τις οικογένειές τους.

Θα κλείσουμε, αυτή τη μικρή περιγραφή με την απάντηση από έναν μικρό

συμπατριώτη παιδιού που απάντησε στο γράμμα του φίλου του από την

Παιδόπολη, και επέλεξε με προφανή νοσταλγία να περιγράψει τα εορταστικά έθιμα

του τόπου του.

«Μάθαμε από τα γράμματά σας πώς γιορτάζετε τα Χριστούγεννα στην Παιδόπολη.

Εμείς εδώ στα χωριά μας έχουμε άλλα έθιμα. Παρέες – παρέες με τρίγωνα και με

ένα καράβι στα χέρια, γυρίζουμε στα σπίτια την παραμονή και ψάλλουμε τα

κάλαντα. Όλο το χωριό βουίζει! Το βράδυ γύρω από το τζάκι ψήνουμε σε πλάκες,

τηρώντας το έθιμο, φτιάχνοντας τσιγαρίδες, όπως κάθε χρόνο παραμονές των

Χριστουγέννων, και μοσχομυρίζει το σύμπαν. Σας περιμένουμε να γυρίσετε και σεις

στην ένδοξη Πατρίδα».

Δύσκολα, αλλά αξέχαστα χρόνια!!!

Χριστούγεννα στην Παιδόπολη

 

Γιώτα Κούγιαλη*

Ο βοριάς κατέβηκε σφυρίζοντας από τις κορυφές του Ολύμπου και σάρωσε με την

παγωμένη του ανάσα το θεσσαλικό κάμπο. «Ο βοριάς που τ’ αρνάκια παγώνει»… Η

Ελπίδα έσφιξε με ξυλιασμένα τα δάχτυλα από το κρύο τη χοντρή μάλλινη κάπα στο

σώμα της, καθάρισε τα μάτια της από τις πλατιές νιφάδες του χιονιού που με φόρα

πασπάλιζαν το πρόσωπό της και με προσοχή προχώρησε στο ανοιγμένο δρομάκι

που ξεδιπλώνονταν μπροστά της. Πίσω της προχωρούσε η φίλη της η Σοφία. Γύρισε

και την κοίταξε. Το χιόνι είχε κάνει μία άσπρη κορυφή στην κουκούλα της. «Σαν

κουραμπιές με πόδια είσαι», την πείραξε. «Ναι, είμαστε δυο κουραμπιεδάκια»,

γέλασε εκείνη και έσκυψε να φτιάξει μία χιονόμπαλα. Δεν πρόλαβε όμως γιατί

μπροστά τους εμφανίστηκε η δεσποινίς Νόνη, η ομαδάρχισσά τους. «Ακόμη εδώ

είστε εσείς; Η πρόβα για τη γιορτή έχει κιόλας αρχίσει». Τα κορίτσια έσκυψαν

υπάκουα το κεφάλι και επιτάχυναν το βήμα.

Χριστούγεννα του 1963, στην Παιδόπολη της Λάρισας.

Παιδόπολη, πόλη για παιδιά∙ ίδια φουστανάκια, ίδια πουλόβερ, ίδιο παλτό,

ίδιος και ο ήχος από τα πέταλα που ήταν καρφωμένα στα μαύρα τους σκαρπίνια, ως

εγγύηση μακροζωίας των υποδημάτων. Πιασμένα χέρι-χέρι οδηγούνταν μερικές

φορές στους δρόμους της πόλης είτε για να πάνε σε κάποια εκδήλωση είτε για να

δουν κάποιο έπος στον κινηματογράφο. Το πέρασμά τους έτσι και αλλιώς δεν

περνούσε απαρατήρητο, ο κόσμος τα έπαιρνε είδηση ή από το τραγούδι που έλεγαν

όλα μαζί ή από το ρυθμικό χτύπημα των μεταλλικών πετάλων στο οδόστρωμα. Όσοι

είχαν εξοικειωθεί με την εικόνα, χαμογελούσαν στο διάβα των παιδιών, ίσως και

κάποιοι να άπλωναν το χέρι τους να χαϊδέψουν κεφαλάκι.

Παιδόπολη «Απόστολος Παύλος»∙ ένα συγκρότημα κτηρίων αρκετά έξω από

την πόλη. Μία μικρή νησίδα θηλέων στη μέση απέραντων καλλιεργημένων

εκτάσεων. Τριακόσια περίπου κορίτσια μακριά απ’ τον υπόλοιπο κόσμο. Ήταν η

πρώτη χρονιά που η Ελπίδα βρισκόταν στο ίδρυμα και όλα της φαίνονταν

πρωτόγνωρα.

Είχε κιόλας φτάσει η παραμονή της μεγάλης γιορτής. Ένα πανύψηλο αληθινό

έλατο στολισμένο με γυαλιστερές πολύχρωμες μπάλες και βαμβάκι για χιόνι

δέσποζε στη μεγάλη αίθουσα.

Έτρεξε να ντυθεί. Απόψε η πρόβα θα γινόταν κανονικά, όπως ακριβώς θα

γινόταν στη γιορτή. Θα φορούσαν τις στολές, θα έλεγαν σωστά τα λόγια τους, θα

έπαιζαν το ρόλο τους τέλεια, σαν να είχαν μπροστά τους κοινό. Φόρεσε το μακρύ

άσπρο φουστανάκι και η δεσποινίς Νόνη στερέωσε στην πλάτη της δύο μεγάλα

άσπρα φτερά. Και την προηγούμενη χρονιά, στο χωριό της αγγελουδάκι είχε ντυθεί.

Αφτέρουγο όμως. Τα φτερά των παιδιών τα φτιάχνουν οι μανάδες και η δική της

ήταν άρρωστη, τίποτε δεν μπορούσε να κάνει∙ την κοίταζε μόνο, με τα μεγάλα

λυπημένα μάτια της, με την αγωνία να τρυπά τη σκέψη της, «πώς θα μεγαλώσει

αυτό το παιδάκι μοναχούλι;»

Η δεσποινίς Νόνη της έδωσε μία μικρή ώθηση στην πλάτη. «Να τα πεις καλά,

πρόσεχε». Η Ελπίδα βρέθηκε στο κέντρο της σκηνής. «Δόξα εν Υψίστοις Θεώ και επί

γης ειρήνη…» ψέλλισε ντροπαλά. Πόσο ήθελε να αρχίσουν να κουνιούνται οι

 

μεγάλες της φτερούγες, να σηκωθεί ψηλά, να κάνει δυο τρεις γύρους πάνω από τα

κεφάλια όλων και ύστερα να πετάξει, να γυρίσει στο πατρικό της. Το ήξερε, δε θα

έβρισκε τη μάνα της πια εκεί, θα είχε όμως όλους τους άλλους. Το χειροκρότημα τη

συνέφερε. Πότε τέλειωσε κιόλας η πρόβα;

Απόψε θα κοιμόντουσαν νωρίτερα από το κανονικό, για να μπορέσουν να

σηκωθούν το πρωί για τη χριστουγεννιάτικη λειτουργία. Μπάνιο και ύπνο χωρίς

καθυστέρηση. Το ίδρυμα δεν είχε εκκλησία, είχε όμως ιερό χτισμένο την ανατολική

πλευρά του δημοτικού σχολείου. Άνοιγαν τις πόρτες, τύπου φυσαρμόνικας, σε δύο

σχολικές αίθουσες και έτσι καλύπτονταν οι ανάγκες. Μόνο οι εικόνες των αγίων

από τους τοίχους έλειπαν, όλα τα άλλα υπήρχαν. Τη θέση των ψαλτάδων την

έπαιρναν οι καλλίφωνες «μεγάλες», κορίτσια που είχαν τελειώσει το δημοτικό. Ο

παπάς θα ερχόταν ανήμερα από την πόλη. Θα τον έφερνε ο οδηγός με το τζιπάκι

της Παιδόπολης.

Δεν είχε χαράξει ακόμη η μέρα όταν το κουδούνι χτύπησε δυνατά τρεις φορές. Ώρα

να ξυπνήσουν. Όλα έπρεπε να τηρηθούν με στρατιωτική πειθαρχία. Να τινάξουν τα

σεντόνια τους, να φακελώσουν τέλεια τα κρεβάτια με τις κουβέρτες. Να ντυθούν, τα

παπούτσια να αστράφτουν, να πλύνουν το πρόσωπο και τα δόντια. Nα πάνε

κατευθείαν στην εκκλησία.

Έξω, άσπρη η νύχτα, όλα σκεπασμένα με χιόνι. Η Ελπίδα φύσηξε τις χούφτες της να

ζεσταθούν κι έτρεξε γρήγορα προς το Δημοτικό. Έτσι όπως ήταν αδυνατούλα

κατάφερε να τρυπώσει ανάμεσα στα μεγαλύτερα κορίτσια και να πάρει θέση κοντά

σε μία από τις δύο σόμπες που ζέσταιναν το χώρο της αυτοσχέδιας εκκλησίας. Οι

αγγελικές φωνές των κοριτσιών που έψελναν τη γέμισαν με χαρμόσυνη διάθεση.

Από τα μεγάλα τετράγωνα παράθυρα της τάξης – εκκλησίας έβλεπε τα παγωμένα

«σπαθιά» που κρέμονταν από τη χιονισμένη σκεπή. Αναστέναξε. Τέτοια σπαθιά θα

έβλεπε και από το παράθυρο του σπιτιού της, αν ήταν εκεί. Όσα παιδιά είχαν

εξομολογηθεί, έκαναν σειρά μπροστά στο ιερό για να κοινωνήσουν. Όταν όλοι

πήραν το αντίδωρο βγήκαν έξω και έκαναν σειρές κατά ομάδες. Η ομάδα της

λεγόταν «Όλυμπος». Τραγούδησαν τον εθνικό ύμνο, έκαναν έπαρση της σημαίας

και κατευθύνθηκαν στην τραπεζαρία. Μπήκαν μέσα μία – μία. Πρώτα κατάπιαν μία

κουταλιά μουρουνόλαδο και μετά κάθισαν στη θέση τους για το πρωινό.

Η αρχηγός της Παιδόπολης πήρε το λόγο, τους ευχήθηκε χρόνια πολλά και τους

έδωσε οδηγίες για τη γιορτή. Θα έρχονταν επίσημοι καλεσμένοι να την

παρακολουθήσουν, έπρεπε να γίνουν όλα τέλεια. Αν όλα πήγαιναν καλά, μέσα στις

γιορτές θα είχαν «έξοδο», να πάνε στη Λάρισα να δουν στον κινηματογράφο την

«Αργοναυτική εκστρατεία». Υπήρχε μάλιστα η περίπτωση να έρθουν αργότερα και

τα αγόρια από την Παιδόπολη «Αγία Σοφία», από την Αγριά Βόλου, και να κάνουν

όλοι μαζί μία γιορτή με χορό, μουσική και τραγούδια. Τα νέα ξεσήκωσαν κύματα

χαράς και ενθουσιασμού.

Όλα τέλεια έγιναν, όλα δούλεψαν σωστά, σαν καλοκουρδισμένο ρολόι. Με το τέλος

της γιορτής κουραμπιέδες και μελομακάρονα προσφέρθηκαν σε όλους. Οι

ομαδάρχισσες όρισαν ποια κορίτσια θα τακτοποιούσαν το χώρο. Τα υπόλοιπα

παιδιά ήταν ελεύθερα ως το μεσημεριανό φαγητό.

Οι δύο φίλες πήγαν στο θάλαμό τους, ήθελαν να συζητήσουν τι δώρο να ζητήσουν

από τον Άγιο Βασίλη. Έπρεπε να διαλέξουν ανάμεσα σε κάλτσες, γάντια ή βιβλίο.

Αυτά μόνο μπορούσε να φέρει ως εκεί ο δικός τους Άγιος.

 

Παιδόπολη της Λάρισας, Πρωτοχρονιά του 1964. Ακόμη δεν είχε χτυπήσει

εγερτήριο, αλλά η μικρή άνοιξε τα μάτια και αυτόματα πετάχτηκε επάνω. Στα χέρια

της ακόμη κρατούσε τα φουντούκια που είχε κερδίσει στο παιχνίδι «Πάρτα Όλα» το

προηγούμενο βράδυ, της παραμονής του νέου χρόνου. Είχανε δώσει από δέκα

φουντούκια στην κάθε μία και ανά πέντε κορίτσια μία πολύεδρη σβούρα «Πάρτα

Όλα». Στάθηκε τυχερή, κατάφερε να διπλασιάσει σχεδόν το …θησαυρό της.

Έτριψε τα μάτια της και κοίταξε γύρω της. Ο Άγιος είχε περάσει από το «νησάκι»

τους! Στην άκρη των κρεβατιών, στα πόδια των παιδιών βρισκόταν από ένα δωράκι,

τυλιγμένο σε πολύχρωμο χαρτί. Σκούντησε τη Σοφία να την ξυπνήσει και άνοιξε

ανυπόμονη το δικό της. «Οι μύθοι του Αισώπου»! Αυτό ήταν το πρώτο, καταδικό

της βιβλίο. Ένα βιβλίο που τη γέμισε απέραντη χαρά. Το κράτησε σφιχτά στην

αγκαλιά της και ένιωσε ευτυχισμένη, το έκανε μαξιλάρι της και είδε όνειρα,

φυλλογύρισε τις σελίδες του και η ζωή φάνταξε μπροστά της όμορφη και

ελπιδοφόρα. Ελπίδα∙ όπως το όνομά της!

 

 Η Γιώτα Κούγιαλη είναι Συγγραφέας,

Εκπαιδευτικός,

μέλος του Συλλόγου Αποφοίτων Παιδοπόλεων.

 

 

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

 

ΨΗΦΙΣΜΑ

 

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Αποφοίτων Παιδοπόλεων,  πληροφορήθηκε το δυσάρεστο άγγελμα της «αναχωρήσεως» της Νίκης Λαδοπούλου,  μητέρας του Μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου Ελένης Λαδοπούλου και Προϊσταμένης του Κέντρου Εκπαιδευτικής & Συμβουλευτικής Υποστήριξης του Νομού Μαγνησίας (Κ.Ε.Σ.Υ.).

Η αείμνηστη κυρία Νίκη, σύζυγος εν ζωή του επίσης αείμνηστου Δημητρίου Λαδόπουλου, Κοινοτάρχη στην Παιδόπολη «Αγία Σοφία», υπήρξε, επιπλέον, για πολλά χρόνια ομαδάρχης της ίδιας Παιδόπολης.

Αμέσως ενημερώθηκαν όλα τα μέλη, και διαμέσου διαδικτυακής συνεδρίασης του Δ.Σ.  την Τρίτη 25 Μαΐου 2021, έλαβε υπόψιν τα αναφερόμενα και ομόφωνα αποφάσισε:

 

 

1.     Να καταθέσει αντί στεφάνου  το ποσό των εκατό ευρώ υπέρ του Σουρλίγκειου Ιδρύματος (Γηροκομείου) Καναλίων Μαγνησίας.

2.     Να δημοσιευθεί αυτό το ψήφισμα στον τοπικό τύπο και στην ιστοσελίδα του Συλλόγου.

3.     Να εκφράσει τα θερμά συλλυπητήρια του Δ.Σ. και των μελών του Συλλόγου στην οικογένειας της Ελένης Λαδοπούλου, παραδίδοντάς την αντίγραφο του παρόντος ψηφίσματος.

 

Αγριά Βόλου, 25 Μαΐου 2021

 

Το Διοικητικό Συμβούλιο

Χατζηαγγέλου Κλεοπάτρα

Κοσμίδης Γεώργιος

Καράτσαλος Γιάννης

Παπαδήμας Κοσμάς

Κουτσοσπύρος Δημήτρης

Τσούκας Νίκος