ΒΑΣΙΚΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ 8 ης ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΠΑΙΔΟΠΟΛΕΩΝ

ΒΑΣΙΚΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ

 

8 ης ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΠΑΙΔΟΠΟΛΕΩΝ

Σάββατο 17 & Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2022

Παραθεριστικό Κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου

Είναι πολλά πέντε χρόνια από την προηγούμενη, την 7 η Πανελλήνια

Συνάντησή μας, τον Ιούλιο του 2017 στον Βόλο!!!

Φυσικά όχι αναιτιολόγητα. Πρώτα η ματαίωση της Συνάντησής μας του

2019, στο Ιωσηφώγλειο της Αθήνας, λόγω των Βουλευτικών Εκλογών

που ενέκυψαν εκείνο τον μήνα.

Κατόπιν ήλθε η πανδημία, που μας κράτησε μακριά για διάστημα πάνω

από δύο χρόνια.

Ικανοποιητική δικαιολογία μπορεί να αποτελέσει ακόμη η

παρατεταμένη οικονομική κρίση της χώρας μας.

Τώρα πλέον, που ελπίζουμε ότι οι συνθήκες βελτιώθηκαν, ήλθε η

πρόταση των Αποφοίτων της Αθήνας, να ξανανταμώσουμε.

Η πρόταση, πολύ δελεαστική, για τούτο τολμούμε την

8 η Πανελλήνια Συνάντηση αποφοίτων Παιδοπόλεων,

εκτός Βόλου αυτή τη φορά.

Θα ξαναβρεθούμε στο Παραθεριστικό Κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην

Τέμενη Αιγίου, το Σάββατο 17 & την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2022.

Εκεί είναι που θα ξαναρχίζουν να αναδύονται αναμνήσεις, εικόνες,

συναισθήματα που δεν υποψιαζόμαστε καν ότι μπορεί να υπάρχουν

ακόμα μέσα μας.

Για κάποιους η συγκίνηση είναι μεγάλη και η επιθυμία της

επανασύνδεσης ξεκάθαρη. Άλλοι δεν ξέρουν καν αν θέλουν ή όχι να

ξαναζωντανέψουν, μετά από όλα αυτά τα χρόνια που έχουν περάσει,

την επαφή τους με τους ανθρώπους αυτούς και με το κομμάτι της ζωής

τους που ίσως αυτοί αντιπροσωπεύουν.

Όλοι νιώθουμε ότι τα χρόνια που πέρασαν από την τελευταία φορά που

ήμασταν μαζί έχουν αλλάξει, ότι ο καθένας έχει πάρει πια το δικό του

δρόμο που τον οδήγησε μακριά από τους άλλους, ότι σχέσεις που ήταν

πραγματικά σημαντικές για μας διατηρήθηκαν και αν κάποιες δεν τις

διατηρήσαμε, αυτό σημαίνει ότι δεν είχαμε λόγο να το κάνουμε.

Επομένως, ας ξαναπροσπαθήσουμε για να δούμε ανθρώπους που

σημαίνουν πολλά για μας. Αύτη είναι η πιο απλή εκδοχή του

πράγματος, στην οποία η απόφαση είναι σαφής.

Συμμετέχουμε!

H συναισθηματική φόρτιση

Tα πράγματα, όμως, δεν είναι πάντα τόσο απλά και ξεκάθαρα για μας,

για να είμαστε ρεαλιστές.

Οι επικρατούσες συνθήκες, συνεχίζουν να είναι αρνητικές. Τόσο στον

τομέα της Υγείας, όσο και στα ατομικά μας οικονομικά.

Η αναμενόμενη όμως συνάντηση με ανθρώπους από το παρελθόν, είναι

κάτι για το οποίο έχουμε τόσο σαφή και αδιαμφισβήτητα

συναισθήματα. Τελικά η επανασύνδεση με κάποιους από τους

ανθρώπους αυτούς μάς είναι ευχάριστη κι επιθυμητή. Μπορεί, λοιπόν,

μερικές παλιές φωτογραφίες που είχαμε χρόνια να κοιτάξουμε να

ξυπνήσουν μέσα μας τη νοσταλγία για μια εποχή που φαίνεται να έχει

περάσει, χωρίς τίποτα στην τωρινή ζωή μας να μας συνδέει με αυτήν.

Ταυτόχρονα, όμως, η εποχή αυτή, που έχει γίνει τόσο μακρινή, μπορεί

να ξυπνάει μέσα μας ευχάριστα συναισθήματα, αλλά και λύπη που

τελείωσε, πικρία και απορία για το πώς τελείωσε ή απλώς περιέργεια

για το πού βρίσκονται και πώς είναι τώρα οι άνθρωποι αυτοί που

κάποτε τους αισθανθήκαμε τόσο κοντινούς.

Τι μας συνδέει

Όταν έχεις μοιραστεί με κάποιους την εφηβική σου «τσαντίλα» για

όλους και για όλα, το βάρος και το άγχος του διαβάσματος για τις

εξετάσεις, όταν έχεις ξανά και ξανά κοιμηθεί στο ίδιο δωμάτιο μετά από

φλυαρία στο σκοτάδι μέχρι τα χαράματα ή έχεις ζήσει κοντά τους απλά

και μόνο μία περίοδο της ζωής σου σημαντική ή μη, αλλά πάντως

οριστικά τελειωμένη, τότε οι σχέσεις αυτές είναι αρκετά ιδιαίτερες, που

σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να μας είναι εντελώς αδιάφορες.

Και είναι κάπως αυτονόητο ότι μιλάμε για ανθρώπους που τους

σκεφτόμαστε συχνά, για σχέσεις που με κάποιον τρόπο άφησαν τη

«σφραγίδα» τους μέσα μας, ακόμη κι αν τερματίστηκαν άδοξα,

απότομα ή παράξενα, που συχνά όμως μπαίνουμε στον κόπο να

επαναφέρουμε στη μνήμη μας για το τι νιώθουμε όταν τους

θυμόμαστε.

Ξαναβρίσκοντας το κομμένο νήμα

Έπειτα υπάρχει κάτι ακόμη, καθόλου ευκαταφρόνητο, που χωρίς καλά-

καλά να καταλαβαίνουμε το πώς και το γιατί, μας σπρώχνει στο να

αναζητήσουμε, άλλοτε συνειδητά κι άλλοτε όχι, την επαφή με σχέσεις

και καταστάσεις από το παρελθόν, κι αυτό είναι μια ανθρώπινη ανάγκη.

Όπως μεγαλώνοντας είχαμε έντονη την ανάγκη να κόψουμε τις γέφυρες

με όσα νιώθαμε να μας καθηλώνουν στην παιδική ηλικία, να

αποκτήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερη αυτονομία και ανεξαρτησία

και να σταθούμε ως ενήλικοι στα πόδια μας, έτσι κάποια στιγμή η τάση

αυτή αρχίζει να αντιστρέφεται. Τότε αρχίζουμε να ψάχνουμε τρόπους

για να ξαναβρούμε το κομμένο νήμα, να ξαναφτιάξουμε γέφυρες και να

επανασυνδεθούμε τελικά εμείς με αυτό που ήμαστε κάποτε.

H πιο γερή «γέφυρα» που οδηγεί σε αυτό είναι οι άνθρωποι που

βρέθηκαν κοντά μας, συμμαθητές και προσωπικό, κάπου ανάμεσα στην

πρώτη και την δεύτερη δεκαετία της ζωής μας, λίγο πριν ή λίγο μετά,

και η ανάγκη αυτή αρχίζει να γίνεται αισθητή, ακόμα κι επιτακτική.

Νοσταλγία

Την εποχή που ήμασταν στην Παιδόπολη, γινόμασταν μια πολύ καλή

παρέα, μία “κολλητή” με μερικούς ακόμη συμμαθητές με τους οποίους

κάναμε πολλά πράγματα μαζί, βγαίναμε, διαβάζαμε, παίζαμε μπάλα,

αλλά είχαμε συμμετάσχει και σ΄ ένα Χριστουγεννιάτικο σκετς.

Πόσο διαφορετικές ήταν οι συνθήκες όταν συμμετείχαμε σε κάποιες

άλλες ομαδικές δραστηριότητες, αφού φύγαμε από την Παιδόπολη!

Ένας νέος εαυτός

Μια πολύ συνηθισμένη εμπειρία όταν ξαναβρίσκουμε παλιούς φίλους

ειδικά από τα χρόνια της εφηβείας ή λίγο μετά, είναι ότι ξαφνικά

μπορεί να δούμε τον εαυτό μας (και τους άλλους φυσικά) με άλλα

μάτια! Οι ανασφάλειες και η αυτοαμφισβήτηση της εφηβείας μπορεί να

έχουν αφήσει κατάλοιπα που δεν έχουμε ξεπεράσει, όπως όταν

νιώθαμε ότι είμαστε οι πιο φοβιτσιάρηδες, οι λιγότερο ενδιαφέροντες,

οι λιγότερο ελκυστικοί, οι πιο ντροπαλοί της παρέας. Και ξαφνικά

βρισκόμαστε μπροστά σε ισότιμους ενηλίκους, βλέπουμε πόσο λίγο

«ήρωες» είναι αυτοί που τους κοιτάζαμε με δέος και πόσο σταθερά

πατάμε στα πόδια μας, πόσο λίγο φοβιτσιάρηδες ή βαρετοί νιώθουμε,

κι είναι σαν να μπαίνουν τα πράγματα στη θέση τους και να

καταρρίπτονται παιδικοί μύθοι που μας καταδυνάστευαν.

O χρόνος ξεκαθαρίζει

Tα χρόνια που περνάνε χωρίς επαφή με κάποιους ανθρώπους έχουν κι

ένα μεγάλο όφελος. Όταν έχουμε π.χ. 10 χρόνια να συναντήσουμε

ορισμένους ανθρώπους, μπορούμε συνήθως να πούμε με αρκετή

βεβαιότητα πια αν οι άνθρωποι αυτοί μας ενδιαφέρουν με κάποιον

τρόπο ή όχι. Όποιες κι αν ήταν οι συνθήκες κάτω από τις οποίες

διακόπηκε η επαφή μαζί τους, ξέρουμε μετά από τόσα χρόνια αν θα

είχε κάποια αξία για μας να τους ξαναβρούμε. Είναι σαν μια διαδικασία

φυσικού «ξεδιαλέγματος», στην οποία ο χρόνος που περνάει μας

βοηθάει να καταλάβουμε αν υπήρξε πραγματική επαφή, πραγματική

σύνδεση, έστω και για λίγο, με τους ανθρώπους αυτούς.

Ας θυμηθούμε λοιπόν:

Τα πρωινά ξυπνήματα και τη γυμναστική στο κρύο, την καθημερινή

συγκέντρωση γύρο από τον ιστό της σημαίας, τη μυρωδιά του

βρεγμένου κάρβουνου και τις ατελείωτες ποδοσφαιρικές μάχες, τη

μεταφορά των βιβλίων αρχές Σεπτέμβρη, την αίθουσα Ψυχαγωγίας

γεμάτη καρέκλες και παιδιά, και όλον τον περιβάλλοντα χώρο, μελίσσι

ζωντανό. Εκδηλώσεις και άλλες θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες και

Γυμναστικές επιδείξεις στις «κερκίδες». Τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα

όταν ερχόταν τα κορίτσια της Λάρισας, κοπάνες στ΄ Αστέρια!

Πολλά χρόνια από την αποφοίτησή μας, μα είναι σαν χτες τα πάντα.

Μόνο που για να θυμηθούμε ακόμα πιο πολλά πρέπει να μοιραστούμε.

Για να μοιραστούμε καλό να μοιραστούμε από κοντά, έτσι ακριβώς

όπως μάθαμε στα χρόνια της εφηβείας μας. Να δούμε τον άλλο στα

μάτια και να πειστούμε πως τελικά «χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια,

μόνο τρόπο να κοιτάζουν».

Ας συναντηθούμε, λοιπόν, όλοι οι απόφοιτοι των Παιδοπόλεων, το

Σαββατοκύριακο 17 και 18 Σεπτεμβρίου 2022, στον υπέροχο χώρο του

Παραθεριστικού Κέντρου του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου.

Φέρτε μαζί σας μπόλικη νοσταλγία, παιδική ματιά, όνειρα μπόλικα, και

φυσικά, οι πιο τολμηροί, τη διάθεση για μοίρασμα πολλών χρόνων

ζωής.

Επισκέπτες Online

Today 7 Yesterday 9 Week 39 Month 617 All 29048

Currently are 5 guests and no members online

Powered by Friktoria.com